Pomurnik żeruje zazwyczaj samotnie i porusza się najczęściej krótkimi skokami, czasem skrada się do ofiary lub nawet chodzi po pionowych ścianach, czemu towarzyszą szybkie i regularne uderzenia skrzydeł. Częste trzepotanie skrzydłami służy również do eksponowania czerwonej barwy i białych plam, co najwyraźniej ma istotne znaczenie sygnalizacyjne i kontaktowe. Prawdopodobnie takie zachowanie jest uzupełnieniem głosów kontaktowych, które na ogół są bardzo ciche i słabo słyszalne z większej odległości. Pomurnik zbiera pokarm z powierzchni skał, wśród roślinności na półkach, wchodzi również do różnego rodzaju dziur i szczelin. Potrafi także łapać owady w locie, zawisać w powietrzu, a nawet szukać pożywienia na ziemi, przewracając ściółkę i małe kamienie. W okresie zimowym aktywnie broni swoich terytoriów żerowiskowych, które mogą obejmować pojedynczy masyw skalny, kilka kamieniołomów lub fragmenty budynków. Pomurniki zimujące na terenach zabudowanych w poszukiwaniu pokarmu penetrują ściany i dachy różnych murowanych i drewnianych budynków.
Pokarm pomurnika stanowią głównie małe i niektóre większe owady, w tym postacie dorosłe, larwy i jaja. Poluje także na pająki (Araneae) i inne bezkręgowce. W Europie zaobserwowano duże różnice w diecie zimowej i letniej – hibernujące muchówki (Diptera) i pająki są podstawą pokarmu zimą, a sówkowate (Noctuidae) i prostoskrzydłe (Orthoptera) dominują w okresie karmienia piskląt. Wśród zidentyfikowanych ofiar pomurnika znajdują się: ważki (Odonata), widelnice (Plecoptera), koniki polne i świerszcze, skorki (Dermaptera), pluskwiaki (Hemiptera, w tym mszyce Aphidoidea), imago i larwy motyli (Lepidoptera), muchówki (np. z rodzin Tipulidae, Asilidae, Syrphidae i Muscidae), mrówki i pszczoły (Hymenoptera), chrząszcze (m.in. z rodzin Curculionidae, Carabidae, Scarabaeidae), pająki i kosarze (Opiliones), roztocze (Acari), równonogi (Isopoda), pareczniki (Chilopoda) i małe mięczaki (Gastropoda).
Opracował – Stanisław Broński
EN 
PL